تهران ناسازه

پایان نامه عکاسی کارشناسی ارشد
عنوان رساله نظری: بررسی عکس­های خانواده­ی پهلوی در مطبوعات پیش از انقلاب، مهدی فروغی سبزوار؛ استاد راهنمای نظری: دکتر محمد ستاری
پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران،اسفند 1394

چکیده

در تاریخ ایران تنها زمانی که تصویر خانواده­ ی شاه (شخصِ اول کشور)، برای مردم رویت­ پذیر می­شود دوره ­ی پهلوی است. انتشار گسترده­ ی این تصاویر به واسطه­ ی نشریاتِ عامه پسند قابل توجه است.

دلیل اهمیت موضوع آن­ است که تصاویر خانواده­ ی پهلوی در نقطه­ ی تلاقی عرصه­ ی سیاست و فرهنگ قرار دارد، چرا که ما شاهد تعاملاتِ خانوادگیِ سیاست­مداران هستیم، تعاملاتی که یقیناً مبتنی بر یک فرهنگ است. عکس­های مطبوعاتی اصلی­ترین منبع تصویری برای مطالعه­ ی فرهنگ دیداری معاصرِ ایران به شمار می­رود. روش ما در این پژوهش «تحلیل محتوای تصویری» بوده است. در روند این پژوهش از طریق نمونه­ گیری تصادفی بیش از 370 تصویر از اعضای خانواده ­ی پهلوی انتخاب شد. سپس با توجه به سوالات اصلی تحقیق، مولفه­ ها تعیین شد، مرحله­ ی بعد فرآیند کدگزاری بود. سرانجام با سنجش کدها، یافته­ های حاصل، مورد تحلیل و تفسیر قرار گرفت. در نهایت دریافتیم که فرهنگی که در تصاویرِ خانواده ­ی پهلوی بازنمایی شده، گرچه ظاهرا مبتنی بر فرهنگ مدرن غربی شکل گرفته، اما بخشی از ریشه­ های اصلی در نظام پادشاهی  و سنت مردسالاری و مردباوری باقی مانده است. همچنین دانستیم که عکاسانِ مطبوعاتی از مولفه­ های عکاسانه بهره­ ی چندانی نبرده ­اند. به علاوه میان نشریات و حکومت ارتباط نظام­ مندی وجود نداشته است.

کاربرد این پژوهش آن است که ما را با زوایای تازه ­ای از فرهنگِ خانواده­ ی پهلوی آشنا می­ کند. همچنین به شناخت ما از عکاسی مطبوعاتی در دوران پهلوی می­ افزاید. نتایج حاصل از این پژوهش می­تواند برای پژوهش­گران حوزه­ های علوم اجتماعی، تاریخ معاصر و عکاسی مفید باشد. اولین پیشنهاد ما برای پژوهش­ های آتی پر کردن خلاء تحقیقی، درباره­ ی موضوع گسترده­ ترِ عکس­های مطبوعاتی دوره­ ی پهلوی در ایران است.

واژه­ های کلیدی: خانواده ­ی پهلوی، عکس­های مطبوعاتی، عکاسی مطبوعاتی، تحلیل محتوای تصویری، مطالعات فرهنگی، فرهنگ دیداری.

عنوان پروژه عملی: تهران ناسازه،مهدی فروغی سبزوار؛ استاد راهنمای عملی:مهران مهاجر 
 پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران،اسفند1394

گزارش کار عملی

  این مجموعه شامل نماهایی باز از شهر تهران است که در هوای ابری گرفته شده است. در برخی تصاویر زمین­های وسیعِ بدون کاربری جلوه­ای شبه­ بیابانی یافته­ اند اما محدوده­ ی جغرافیایی این پروژه محدود به مناطق نسبتاً مرکزی تهران است. در حقیقت می­توان گفت ما با بیابان­های داخلی شهر تهران مواجه­ ایم که در اطراف بزرگراه ­ها، مجتمع­ های مسکونی و حتی نهادهای مهم وجود دارد. از یاد نبریم که کم­ترین آسیبِ این پدیده به عنوان یک معضل شهری، حوزه­ ی آلودگی بصری است، اما خطر بزرگ­تر به وجود آمدن فضاهایی مناسب برای معتادان و تَبَه­کاران است.

به لحاظ زمانی عکاس کوشیده است که صرفا در هوای ابری و در فصول سرد عکس­ها را ثبت کند. همچنین تلاش شده با بهره­ گیری از مولفه­ ی نقطه­ ی دید نسبت تازه­ تری میان پیش­ زمینه و پس ­زمینه ایجاد شود.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *