دي كورچيا

سهیلا شمس الهی

 

 

در اولين نگاه  به اين عكس ، شلوغي و در همي چنان به ذهنمان هجوم مي آورد كه به سرعت به دنبال مكاني خلوت در ان مي گرديم، تا شايد چشم هايمان براي چند لحظه از آمبولانس سفيد،اتوبوس هاي قرمز،ماشين سواري مشكي،انعكاس هاي مختلف بر روي ماشين ها،ساختمان تيره رنگ با پنجره هاي فراوان،نرده هاي حفاظ پياده رو و عابرين  هر چند كم تعداد آن در امان باشد.براي همين براي مدتي هر چند كوتاه، چشمانمان روي پيش زمينه ي خلوت و پياده روي خالي مكث مي كند.چراغ راهنمايي در قسمت مياني بالاي عكس نيز با نور زرد خود به ما اخطار مي دهد كه مراقب باشيم ، كه تا قرمز شدن چراغ و تلنبار شدن ماشين ها بر هم چيزي نمانده،كه از آنجا به آن طرف يكسره هياهوست و شلوغي.گويي عابر مغموم تكيه داده به ديوار سمت چپ تصوير نيز اين اخطار را درك كرده و ترجيح داده به جاي رفتن دردل هياهو ساكت و مرموز به دوربين دي كورچيا چشم بدوزد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *