پایان نامه عکاسی کارشناسی ارشد
عنوان رساله نظری: بررسی عکسهای خانوادهی پهلوی در مطبوعات پیش از انقلاب، مهدی فروغی سبزوار؛ استاد راهنمای نظری: دکتر محمد ستاری
پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران،اسفند 1394
چکیده
در تاریخ ایران تنها زمانی که تصویر خانواده ی شاه (شخصِ اول کشور)، برای مردم رویت پذیر میشود دوره ی پهلوی است. انتشار گسترده ی این تصاویر به واسطه ی نشریاتِ عامه پسند قابل توجه است.
دلیل اهمیت موضوع آن است که تصاویر خانواده ی پهلوی در نقطه ی تلاقی عرصه ی سیاست و فرهنگ قرار دارد، چرا که ما شاهد تعاملاتِ خانوادگیِ سیاستمداران هستیم، تعاملاتی که یقیناً مبتنی بر یک فرهنگ است. عکسهای مطبوعاتی اصلیترین منبع تصویری برای مطالعه ی فرهنگ دیداری معاصرِ ایران به شمار میرود. روش ما در این پژوهش «تحلیل محتوای تصویری» بوده است. در روند این پژوهش از طریق نمونه گیری تصادفی بیش از 370 تصویر از اعضای خانواده ی پهلوی انتخاب شد. سپس با توجه به سوالات اصلی تحقیق، مولفه ها تعیین شد، مرحله ی بعد فرآیند کدگزاری بود. سرانجام با سنجش کدها، یافته های حاصل، مورد تحلیل و تفسیر قرار گرفت. در نهایت دریافتیم که فرهنگی که در تصاویرِ خانواده ی پهلوی بازنمایی شده، گرچه ظاهرا مبتنی بر فرهنگ مدرن غربی شکل گرفته، اما بخشی از ریشه های اصلی در نظام پادشاهی و سنت مردسالاری و مردباوری باقی مانده است. همچنین دانستیم که عکاسانِ مطبوعاتی از مولفه های عکاسانه بهره ی چندانی نبرده اند. به علاوه میان نشریات و حکومت ارتباط نظام مندی وجود نداشته است.
کاربرد این پژوهش آن است که ما را با زوایای تازه ای از فرهنگِ خانواده ی پهلوی آشنا می کند. همچنین به شناخت ما از عکاسی مطبوعاتی در دوران پهلوی می افزاید. نتایج حاصل از این پژوهش میتواند برای پژوهشگران حوزه های علوم اجتماعی، تاریخ معاصر و عکاسی مفید باشد. اولین پیشنهاد ما برای پژوهش های آتی پر کردن خلاء تحقیقی، درباره ی موضوع گسترده ترِ عکسهای مطبوعاتی دوره ی پهلوی در ایران است.
واژه های کلیدی: خانواده ی پهلوی، عکسهای مطبوعاتی، عکاسی مطبوعاتی، تحلیل محتوای تصویری، مطالعات فرهنگی، فرهنگ دیداری.
عنوان پروژه عملی: تهران ناسازه،مهدی فروغی سبزوار؛ استاد راهنمای عملی:مهران مهاجر
پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران،اسفند1394
گزارش کار عملی
این مجموعه شامل نماهایی باز از شهر تهران است که در هوای ابری گرفته شده است. در برخی تصاویر زمینهای وسیعِ بدون کاربری جلوهای شبه بیابانی یافته اند اما محدوده ی جغرافیایی این پروژه محدود به مناطق نسبتاً مرکزی تهران است. در حقیقت میتوان گفت ما با بیابانهای داخلی شهر تهران مواجه ایم که در اطراف بزرگراه ها، مجتمع های مسکونی و حتی نهادهای مهم وجود دارد. از یاد نبریم که کمترین آسیبِ این پدیده به عنوان یک معضل شهری، حوزه ی آلودگی بصری است، اما خطر بزرگتر به وجود آمدن فضاهایی مناسب برای معتادان و تَبَهکاران است.
به لحاظ زمانی عکاس کوشیده است که صرفا در هوای ابری و در فصول سرد عکسها را ثبت کند. همچنین تلاش شده با بهره گیری از مولفه ی نقطه ی دید نسبت تازه تری میان پیش زمینه و پس زمینه ایجاد شود.