میراث لری سلطان

نوشته: کارمن وینانت1، 4نوامبر 2014

ترجمه: افروز مصلایی پور، دانشجوی کارشناسی عکاسی دانشگاه تهران

در سال 2009،هنگامی که لری سلطان2 در 63 سالگی درگذشت، بیش از 400 نفر در مراسم تدفین او شرکت کردند.اکثر آن ها دانشجویان قدیمی بودند که دسته دسته وارد می شدند. (سلطان بیش از سه دهه در موسسه های ناحیه ی “بی”3 تدریس کرده بود. تاثیر او-در مقام هنرمند و معلم-بسیار است.) آن ها در آن بعدازظهر، یکی پس از دیگری، نه فقط به عنوان هنرمند، بلکه به عنوان انسان های متفکر و احساسی، درباره ی به چالش کشیده شدن مسیر زندگی شان به دست سلطان سخن گفتند. جان رابین، از دانش آموختگان پیشین او در ستایشش گفت:”چه وظیفه ی بزرگی. چندصد دانشجو عمیقا تحت تاثیر قرار گرفته اند؟ما، یا بهتر بگویم، من، چگونه می توانم تاثیرات او را برشمرم؟ما واقعا گروه خوش اقبالی هستیم.”حق با رابین بود؛نبود سلطان،جای خالی ویران کننده ای بر جای گذاشت؛ در عین حال،به یاد ما آورد که سلطان یک قدرت فوق العاده بود.

پنج سال بعد، موزه ی هنر لوس آنجلس4، اولین نمایشگاه مرور آثار5 پس از مرگ او را  با نام “اینجا و خانه”6 برگزار می کند. نمایشگاه شش مجموعه کار قابل توجه سلطان را در سال های 1975 تا 2009  شامل می شود. این مجموعه ها،در نگاه اول، نامتجانس به نظر می رسند:پاهای به هم تابیده شده ی شناگران در زیر آب در یک مجموعه، والدین سلطان حاضر در یک انجمن بازنشستگی در مجموعه ی دیگر و عکس های سیاه و سفید شخصی سازی شده از صحنه های مبهم در مجموعه ی سوم.اما با نگاه دقیق تر، هر یک ابزار عکاسی مستند و صحنه پردازی شده را در هم می آمیزد، میل و هوس را در رابطه با زندگی خانوادگی بررسی می کند و جا به جایی فیزیکی و احساسی را می آزماید.

در واقع لری سلطان خود جابه جایی را تجربه کرده بود.در سال 1946 در بروکلین نیویورک،در خانواده ای یهودی متولد شد و در خردسالی به دره ی سن فرناندو-در نزدیکی لوس آنجلس،جایی که پدرش در کارخانه ی تیغ “شیک” مشغول به کار شد-نقل مکان کرد.این تغییری بود که به کارش در زندگی ماهیت بخشید. با وجود اقامت در منطقه ی بی در دهه ی دوم زندگی اش، مناظر برون شهری و دلالت های فرهنگی آن در میراث عکاسانه ی سلطان پدیدار شده است.

کار سلطان از “گواه”7 (1977)آغاز می شود که به عنوان کتاب و نمایشگاهی در همراهی با همکار قدیمی هنرمندش،مایک مندل8 پذیرفته شده است. برای انجام دادن این پروژه،هر دو به جست و جو میان دو میلیون عکس بایگانی شده ی در انحصار دولت پرداختند که در نهایت منجر به برگزیده شدن 59 عکس شد.عکس ها-عجیب، رویایی و بعضا خشن-بدون هر گونه توضیح و یا گزاره ی همراه به نمایش درآمدند. عکس ها مرد بی نام و نشانی را نشان می دهند که به دریایی از سیم آویخته شده است. طنابی که با یک دست درون دستکش، مانند دام آویزان است و کارگران ساختمان که در میان چیزهای دیگر،به سختی بر دریایی از کف سنگین راه می روند. جدای از زمینه، هر عکس یک شعر بصری جدید و پر پیچ و تاب را اختیار می کند و به تقابل میان اینکه عکاسی مستند چه کارکردی می تواند داشته باشد و چه کارکردی باید داشته باشد،می پردازد. (فراموش نشود که رویه ی از آن خود سازی و جدا کردن عکس ها پیش از گسترده شدن عصر اینترنت،ایده ای بدیع و پرمخاطره بود.)

از دیگر آثار حاضر در نمایشگاه، عکس های کتاب “عکس هایی از خانه”9 (1992) است؛ پروژه ای جاه طلبانه که سلطان نزدیک به ده سال روی آن کار کرد. این مجموعه در واقع گردهمایی مجموعه های کوچک است. سالخوردگی والدین سلطان، صحنه هایی از فیلم های خانگی قدیمی، رونوشت مصاحبه هایی با پدر و مادرش و عکس های سردستی خانوادگی که در کنار هم چیده شده اند، چهره ای آرام اما عمیقا تکان دهنده از صمیمیت خانوادگی به وجود می آورند. سلطان بین حال و گذشته حرکت می کند؛ تصویری را از خانواده ی خود می سازد که شرایط طبقه ی اجتماعی، حافظه و فاصله ی فیزیکی و احساسی را به کار می گیرد. هنرمندان کمی هستند که با محوریت زندگی خانواده های خودشان کار کرده باشند و من همچنان نمی توانم شخص دیگری را به یاد آورم که با این کیفیت به این موضوع پرداخته باشد.

یکی از پروژه های بعدی سلطان،”دره”10(2000)،به صورت قابل پیش بینی و غیرقابل پیش بینی، امتداد عکس هایی از خانه است. دره ی دارای عنوان مورد تردید، دره ی سن فرناندو است که به خانه ی یکی از بزرگترین صنعت های هرزه نگاری در جهان بدل شده است. اولین عکس های این مجموعه که در یک تمرین تدوینی یک روزه گرفته شده است، یک بازیگر معروف بزرگسال را در حال کار نشان می دهد. سلطان به اندازه ای شیفته ی صحنه پردازی(مکان های بومی نسبتا آشنا که سلطان پرورش یافته بود) و کنش(اجرای صحنه پردازی شده ای از شهوت) شده بود که پروژه را دو سال دیگر ادامه داد. او غالبا به عکاسی از حواشی سکس می پردازد تا خود آن: بازیگران زن و مرد در حال استراحت؛ قبل و بعد از فیلمبرداری، نماهای داخلی، ابزار نورپردازی و سگ های روی صحنه. اجرا به خودی خود به سایه های مورب و بخشی از اندام ها اشاره می کند. سلطان در راستای بازسازی نکردن تجربه ی هرزه نگارانه، محافظه کار است؛ حتی از نگاه منتقدانه. در مقابل، همچون عکس هایی از خانه، ساختار بومی را برای آزمودن فاصله ی میان واقعیت و خیال به کار می بندد.

 

“سرزمین مادری”11[i] (2009) آخرین مجموعه ی کاری سلطان است، و احتمالا مناسب ترین آن ها: چاپ های بزرگ که کارگران روزکار اسپانیایی را در حالی که در منظره های کالیفرنیا، بر برآمدگی خانه ی های شبیه به هم حومه ی شهر ژست گرفته اند، تصویر می کند. این مجموعه، غم انگیز ترین و احساسی ترین مجموعه ی اوست. سلطان به منظور شکل دادن به حالات مرد ها که چراغ ها را به درختی می آویزند، قایقی را در رودخانه می رانند و غذاها را در ظروف حمل می کنند، خاطرات خودش را به کار می گیرد. فعالیت ها این جهانی و خاکی، و عکس ها با شکوه و تماشایی اند. آن ها به سان یک پایان مجلل اند که هر کدام بر قسمتی از علائق سلطان در طول زندگی اش انگشت می گذارند: تشریفات بومی،مناظر برون شهری و انسانیت تغییریافته.

 

عکس های سلطان، مانند خود او، در عین بی ریا بودن، اغواکننده و در عین محافظت شدن، آسیب پذیراند..در پایان، او به تلاش همیشگی ما در اسکان یافتن، به تصویر کشیدن کسانی که خانه هایشان را از دست داده اند(مهاجران در سرزمین های بیگانه) و یا روش زندگی شان را تغییر داده اند(والدین خودش در انجمن نوظهور بازنشستگی) و صحنه های کارگردانی شده ی بومی(ستاره های فیلم های هرزه نگارانه) علاقه مند بود. حتی اولین کار او، گواه، در رابطه با بی خانمان کردن عکس ها از طریق جدا کردنشان از زمینه ی اصلی بود.

حساسیت او نسلی را که تحت تاثیر قرار داده،آگاه کرده است؛ اگر حضور داشت تا ببیند.

نمایشگاه اینجا و خانه در موزه ی هنر لوس آنجلس در نهم نوامبر امسال برپا شده است و تا  مارس 2015 ادامه دارد.

  

        

*کارمن وینانت، هنرمند، نویسنده و استادیار مطالعات بصری و هنر معاصر در دانشگاه  است.

آدرس متن اصلی

1-Carmen Winant

2-Larry Sultan

3-Bay

4-Los Angeles County Museum of Art

5-retrospective

6-Here and Home

7-Evidence

8-Mike Mandel

9-Pictures From Home

10-The Valley

11-Homeland

لینک مقاله:

http://lightbox.time.com/2014/11/04/larry-sultan-retrospective-lacma-legacy/

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *